Manoir Whisker

Deze manoir stond al lange tijd hoog op mijn lijstje. Het enige probleem? Hij lag nét te ver weg om “even een dagje” heen en weer te rijden. Dus werd het tijd voor een nieuwe roadtrip door Frankrijk en laat dat nou precies het land zijn waar mijn urbex-hart het snelst van gaat kloppen. Frankrijk blijft toch echt mijn favoriet als het gaat om huisjes, manoirs en château’s.

Bij aankomst begon het avontuur al meteen: de oorspronkelijke ingang bleek afgesloten. Dat soort dingen maakt me altijd een tikje zenuwachtig meestal betekent het dat de plek tóch in de gaten wordt gehouden. Maar goed, opgeven staat niet in het woordenboek, dus we zochten verder.

Na een tijdje vonden we een smalle doorgang die ons naar de achterkant van het terrein leidde. We stonden eindelijk voor het gebouw… maar alles leek hermetisch dicht. Luiken gesloten, deuren geblokkeerd. Ik voelde mijn hoop langzaam wegzakken.

Toch besloot ik het allerlaatste raam nog even te checken  je weet tenslotte nooit. En tot mijn grote verbazing… een open raam! Het voelde alsof de manoir ons toch binnen wilde laten.

Binnen was het alsof we een tijdcapsule instapten. De stilte, de sfeer, de kamers die nog volledig waren ingericht… het voelde alsof we tientallen jaren terug in de tijd waren gevallen. De manoir bleek van binnen enorm groot, met kamer na kamer, elk met zijn eigen verhaal. Dit was echt puur genieten.

We hebben hier een flinke tijd rondgelopen, simpelweg omdat er zó ongelooflijk veel te zien was. De huidige status van deze plek durf ik niet te zeggen er verschijnen nog af en toe foto's online, dus ik vermoed dat iemand hier af en toe nog een kijkje komt nemen.

Geniet van de foto's.