Hospital C

Ruim een jaar geleden bezochten wij dit verlaten ziekenhuis. Het bleek nog niet zo lang gesloten te zijn, en via-via hadden we gehoord dat er ergens een raam open zou staan. Dus vertrokken we vroeg in de ochtend, parkeerden de auto op veilige afstand en liepen in het eerste ochtendlicht richting het gebouw. Met de hoop dat we niemand zouden tegenkomen, slopen we het terrein op.

Tot onze verbazing stond het raam inderdaad open, precies zoals verteld. Met de zon die net begon op te komen, kropen we naar binnen. De eerste gangen waren doodstil, en terwijl we net een kamer binnen wilden stappen, zagen we ineens in de verte lichtbundels bewegen. Zaklampen.

Ons gevoel sloeg direct om  we hadden al vaker gehoord dat hier af en toe beveiliging door het pand liep. Zonder een woord te zeggen draaiden we ons om en trokken we ons stilletjes terug. Op weg naar de auto besloten we een klein verlaten huisje in de buurt mee te pakken. Later zagen we tot onze verbazing dat een bekende van ons dezelfde ochtend ook bij het ziekenhuis was geweest. Bleek dus dat zíj die zaklampen waren geweest. Achteraf konden we er hard om lachen.

Maar goed wij lieten ons niet zomaar wegjagen. Na het huisje gingen we terug naar het ziekenhuis, opnieuw door hetzelfde raam naar binnen. En dit keer konden we echt onze explore voortzetten.

Het dwalen door die eindeloze gangen was magisch. Zalen vol ziekenhuisbedden, apparatuur die nog stond alsof het personeel ieder moment terug kon komen… De omvang, de stilte, de sfeer; adembenemend.

Ik merk steeds meer dat ziekenhuizen en medische locaties echt mijn favoriete soort urbex zijn. Normaal ben ik gek op decay, maar voor plekken als deze sta ik zonder moeite vroeg op. Helaas is dit ziekenhuis al een tijd niet meer toegankelijk, maar gelukkig hebben we de foto’s nog — geniet ervan hieronder. 

Check ook even mijn tiktok voor de video!